حسین نوش آذر، نویسنده و روزنامه نگار متولد ۱۳۴۲ است. او در سال ۱۹۸۶ به دلیل فعالیت‌های سیاسی‌اش از ایران گریخت به آلمان مهاجرت کرد. او همزمان با تحصیل در رشته روان‌شناسی بالینی به ادبیات داستانی و به روزنامه نگاری روی آورد. از او از سال ۱۹۹۱ تا سال ۲۰۰۳ چندین مجموعه داستان، داستان بلند و رمان توسط ناشرانی در سوئد و آمریکا منتشر شده است. در ایران هم تا کنون دو رمان از او توسط نشر نی و انتشارات مروارید به چاپ رسیده. نوش آذر روزنامه نگاری را با همکاری با «روزگار نو» و فصلنامه «کبود» آغاز کرد. سپس سردبیری فصلنامه «سنگ» را به عهده گرفت که به مدت سه سال منتشر می‌شد و از نشریات معیار در زمینه ادبیات و فرهنگ و هنر در خارج از ایران به شمار می‌آمد. او در سال ۲۰۰۰ همراه با مجید روشنگر نشریه کاکتوس را منتشر کرد و در سال ۲۰۰۲ دبیری گروه فرهنگ «ایران امروز» را به عهده گرفت. حسین نوش آذر از نخستین همکاران رادیو زمانه در بدو تأسیس‌اش بود. او در سال ۲۰۰۸ دبیری بخش فرهنگ رادیو زمانه را به عهده گرفت و در سال۲۰۱۲ عضو شورای سردبیری رادیو زمانه بود. او همچنین مجموعه‌ای از داستان‌های نویسندگان جوان ایران را در سال ۱۹۹۴ در ایالت متحده آمریکا به انتشار رساند. برخی ازآنان اکنون از نویسندگان صاحب نام ایران به شمار می‌آیند. همزمان با آغاز وبلاگنویسی در ایران از نخستین نویسندگانی بود که در شبکه وبلاگ‌های فارسی زبان به طور فعال مشارکت داشت. همچنین به مدت دو سال او به رأی گروهی از نویسندگان ایران به سمت دبیری خانه آزادی بیان که نهادی است برای مبارزه برای آزادی بیان انتخاب شد، اما از این سمت استعفا داد. از او در طی شش سال گذشته بیش از ۲۸۸۰ برنامه رادیویی پخش شده و به جز رادیو زمانه با رسانه‌های مستقل فارسی زبان از جمله با بی‌بی سی فارسی در برنامه تماشا همکاری تنگاتنگ داشته است. او همچنین به مدت یکسال ویراستار و مشاور نشر مروارید در تهران بوده است.